Hoekom ek meer van kinders hou as van grootmense.
Mense kom in twee basiese groottes: kinders en grootmense. Ek het gehoor dat hulle eintlik een en dieselfde ding is: dat kinders in grootmense verander as jy lank genoeg wag. Maar honde leef gewoonlik nie so lank nie.
Dus, vir alle praktiese doeleindes en sover dit my betref, is kinders en grootmense twee verskillende soort diere.
Daar is heelwat ander feite wat my argument ondersteun:
Kinders is korter. Dit maak dit baie meer gemaklik vir my, want dit is maklik om hulle koekies af te vat.
Kinders raas meer.
Kinders beweeg anders. Hulle beweeg byvoorbeeld selde in ‘n reguit lyn van punt A tot punt B. Hulle mag dalk op pad wees na punt B, maar as hulle dalk ‘n molshoop of ‘n leë koeldrankblik langs die pad kry, mag hulle dalk heeltemal afdwaal. Hulle swaai hulle arms en tel hulle knieknoppe hoog op as hulle spring. Oor die algemeen beweeg kinders met heelwat meer entoesiasme as grootmense.
Hulle ruik anders. Grootmense ruik na seep en verkeersknope. Kinders ruik na grond en taai lekkergoed.
Altwee soorte maak reëls, maar verskillende soorte reëls. Grootmense verbied nodige dinge soos nat honde op rusbanke en roomys eet voor ete. En al hierdie onredelike reëls geld vir altyd. Kinders lol soms met mekaar oor wie se beurt dit is om weg te kruip en waar die bal uit is as ons straatsokker speel. Maar hierdie reëls hou selde meer as ‘n paar minute lank en ek is nie seker of dit wel as reëls gekategoriseer kan word nie.
Baie minder geniepsig.
In my opinie is kinders dus heeltemal ‘n aparte spesie.
Party kinders kan selfs plaatkoekies bak en toebroodjies maak.
Grootmense is waarskynlik heeltemal oorbodig.
No comments:
Post a Comment