Die assosiasie tussen hond en mens is deesdae heel suksesvol.
Wie weet wat het deur die eerste hond se kop gegaan wat hom oor Homo antikus ontverm het?
Verbeel jou daardie oer-brak, ‘n magtige jag-wolf. En die beteurterde woestaard van ‘n oer-mens, verslete in ou bokvelle en met gebarste hakskene.
Dit was sekerlik ‘n baie koue nag, en yskristalle het aan die oer-hond se snor gekleef. Hy het toevallig by 'n grot verby geloop. Die oer-mens vent het vir ‘n slag ‘n haas gevang en was besig om dit te stadig te rooster oor ‘n gesellige vuurtjie. Die oer-hond het saggies ingesluip, sy ore platgetrek, sy kop skeefgedraai en sy stert gewaai.
Hy het so fyn tjankgeluidjie gemaak.
En niks was daarna ooit weer dieselfde vir ons twee spesies nie.
No comments:
Post a Comment