Mense vra my dikwels waaraan ek dink as ek so rustig sit.
Dit is maklik om te antwoord. Meestal slaap ek, met oop oë. Soms mediteer ek. Dit het ek tot ‘n fyn kuns ontwikkel, maar meer daaroor op ‘n ander dag.
Daar is wel tye wanneer ek diep en ernstig dink.
En die ding waaroor ek die meeste dink, is oor dink self.
As julle dit nie verstaan nie, gaan lees wat Aristotel daaroor gesê het.
Ek kan daardie groot man se gedagtes selfs ‘n stappie verder vat in die denkrigting dat gedagtes eintlik die substans is wat die heelal aanmekaar hou. Dink oor dink is baie soos die planete wat die heeltyd om en om draai. Of soos ‘n hond wat sy eie stert jaag.
Dit gee jou sommer ook die antwoord oor hoekom sommige honde hul eie sterte jaag: hulle het nog nie mooi geleer om te dink oor dink nie en dus is hulle baie gefrustreerd. Dit veroorsaak ‘n opeenhoping van energie wat dan manifesteer in allerhande gedragsafwykings. Jack Russels lei veral daaraan.
Dit is ook seker een van die redes dat mense in die verlede (dit is deesdae mos onwettig in ons land) honde se sterte afgekap het. Dit het begin met Aristotel wat sy Jack Russel se stert afgekap het in ‘n poging om die brak te leer dink. Oor dink.
Dit het nie veel gehelp nie.
Gaan dink bietjie daaroor!