Iemand vra my gister hoekom ek op so ‘n jong ouderdom afgetree het. Die van julle wat my storie in ‘Willem op reis’ gelees het, sal weet dat dit aanvanklik nie so bedoel was nie – ek het heel toevallig in die ietwat vernederende posisie beland om as ‘n straatbrak aangesien te word en toe gryp die hondevanger my. (Daardie ou behoort baie trots op homself te voel, want hy het reggekry wat internasionale boewe soos Sybrand Swiffervalk steeds elke aand in hul koue tronkselle lê en droom).
Die res is geskiedenis.
Miskien moet ek myself eerder as ‘uitgetree’ beskou. Vryskut, tans.
Want nou en dan kry hulle my nodig en dan help ek maar.
Maar ek is nie een wat deur die range van die staatsdiensleer gaan kruip totdat hulle my ‘n lekker mandjie op die Internasionale Speurdiens se stoep gee nie.
O nee meneer.
Waarom een soort lewe kies as jy albei kan behartig?
Wag, ek hoor iemand in ons spens …
Koekieblik?
Hopla!
No comments:
Post a Comment