Oor verloop van tyd het omtrent 99% van alles wat ons deesdae as ‘spesies’ klassifiseer reeds hul moses teegekom.
Dit is natuurlik, dus, vir die natuur om dinge te probeer wat op die ou end nie uitwerk nie.
Renosters, byvoorbeeld, word nie algemeen beskou as iets wat ‘n spesifieke bydrae lewer tot jan-rap-en-sy-maat (kom ons noem hom maar JR+SM) se lewenskwaliteit nie. Behalwe nou vir ‘n paar vinnige rande – en as dit op is is dit op.
Ten spyte van baie van ons se onthutsing oor hierdie ligsinnigheid, blyk JR+SM egter om die mees florerende spesie op ons planeet te wees.
Sedert Marie Antoinette se dae (en sekerlik lank lank voor haar) was JR+SM besig om af te breek waar ander swaar laat bou het aan hul luukse koningkryke. JR+SM was kwaad omdat hulle nie eerste daar was nie. Sodra hul ‘n beurt kon kry, het hulle dieselfde beginsels van laat-leef-net-sodat-ek-beter-kan-leef gevolg met dieselfde verkwistende eindresultaat, om weer op hul beurt nekomgedraai te word deur ‘n nuwe geslag opkomende JR+SMaters net ‘n paar dekades later.
Iewers in die proses, sê Darwin, moet die kwaliteit van JR+SM verbeter weens oorlewing van die mees geskikste.
Maar dit is hier waar Darwin stotter en sy kop laat hang. Daar is geen oorlewing van die geskikste onder die voortstuwende populasies van JR+SMs nie, want hulle moor mekaar voortdurend en doeltreffend uit. Hulle is geneties onverwand, want hulle ontstaan telkens van nuuts af.
As die magte van evolusie geen slypkrag het om hierdie jan allemanne nie, wat is dan hul doel in die sisteem?
Op hierdie punt van my redenasie raak dinge duidelik (vir die wat dit kan volg – whiskey help).
Is JR+SM bloot slypstene: evolusionere gebeurtenisse wat kom en gaan om kragte uit te oefen op die ware goue drade van ontwikkeling?
Is hulle die tru-rat terug na die donker oertye, terwyl die room afskif en boontoe dryf?
Sonder JR+SM is wanhoop sowaar ons voorland!
As jy weer iemand stomonnosel teëkom … wees bietjie meer simpatiek.
No comments:
Post a Comment