Die wêreld is ‘n ingewikkelde plek. Die akademiese ouens deel dit op in dissiplines soos wetenskap, geskiedenis en filosofie. Om die groot chaotiese geheel in kleiner dele op te breek, maak dit so effens meer verstaanbaar.
Maar dan is daar ook kuns en literatuur wat weer op ‘n ander manier die wêreld om ons probeer interpreteer.
My kop pyn om net daaraan te dink.
Intussen los dit die gewone ou, soos ek, om te wonder presies wat hulle alles in daardie saamgepersde hondekos blokkies sit wat blykbaar my pels sag maak en my snoet laat blink.
Vir wat moet ek dit glo?
Gee vir my eerder 'n regte outydse murgbeen!
Met alles wat so verpak en verwerk is in ons gewone voorstedelike bestaan word daar verwag dat ons dinge sommer net so aanvaar soos dit is. Ons is verbind met selfone, Youtube en ons weet almal hoe om die Shuffle te dans (Wat? Kom by!)
Dit is alledaags. Google rangskik alle kennis in rangorde: ‘n groot universele brein wat al meer vir ons dink en besluit.
Ek is bly daaroor, want op my eie kan ek nie byhou nie.
My neus is nie meer my beste wapen nie. Maar ek weet nog steeds hoe om hom te gebruik, al is dit vir snuffel in cyberspace.
Dit is seker hoekom ek so goeie speurhond is …
No comments:
Post a Comment